Οι έρωτες, οι σαπουνόπερες και τα happy ends (!)

Και εν όψει Αγίου Βαλεντίνου έκανα σκέψεις διαφορετικές από τις συνηθισμένες, πιο ανάλαφρες ας το πούμε! Περί ανέμων και υδάτων και πιο ειδικά περί ερώτων. Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου από την αρχή δεν συμπαθούσα ούτε και τώρα συμπαθώ τον Άγιο Βαλεντίνο. Για την ακρίβεια τώρα που είμαι ερωτευμένη δεν τον συμπαθώ ακόμα περισσότερο. Τι θα πει γιορτή των ερωτευμένων; Όποιος είναι ερωτευμένος γιορτάζει κάθε μέρα! Αν είναι να περιμένεις τις 14 Φλεβάρη για να γιορτάσεις φέξε μου και γλίστρησα... Τέλος πάντων, άλλος είναι ο σκοπός όσων γράφω και όχι η "γιορτή" των ερωτευμένων. 

Σκεπτόμενη λοιπόν σχετικά με τους "μεγάλους έρωτες", και σκέφτομαι πολύπλοκα συνήθως, συνειδητοποίησα ότι εν τέλει πιστεύω σε αυτούς. Υπάρχουν όχι μόνο ρομαντικά και ενίοτε στο μυαλό μας και τις ταινίες αλλά ρεαλιστικά. Το θέμα είναι ότι στην πραγματικότητα σε αντίθεση με τις ταινίες δεν υπάρχουν πάντα οι καταλληλότερες συνθήκες για να ευδοκιμήσουν γι' αυτό και το happy end είναι αμφίβολο. Γι' αυτό κι εμείς βγάζουμε το συμπέρασμα "Αχ, αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες..."! ΛΑΘΟΣ...! 

Και μια και μιλάμε για happy end, ποιος είπε ότι στις ταινίες υπάρχει μόνο happy end? Έχω δει στην οθόνη μεγάλους έρωτες να λήγουν περισσότερο άδοξα από πραγματικούς! Συν του ότι δύο απ' τα πιο ερωτικά κατ' εμέ τραγούδια μιλάνε για χωρισμό (μιλώντας για το "I will always love you" και το "My heart will go on"). Όσο σκληρό κι αν ακούγεται κι όσο κι αν θέλω να πιστεύω το αντίθετο δεν ξέρω αν με πείθει αυτό το "για πάντα". Συμφωνώ πως μπορείς να γνωρίσεις το έτερον ήμισυ, συμφωνώ πως μπορείς να ζήσεις έναν έρωτα παραμυθένιο αλλά δεν σημαίνει ότι θα γεράσεις και μαζί του. Ξέρω, πολύ πεζό μέρες που είναι! 

Ναι είμαι κι εγώ από αυτά τα ρομαντικά κορίτσια που λένε για πάντα και το πιστεύουν και το θέλουν! Αλλά μετά λες αυτό το αναθεματισμένο "Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος" και χαλάει όλο το γλυκό. Ξέρεις τι μας χαλάει; Αυτή η άτιμη η λογική που αποκτάμε καθώς μεγαλώνουμε και που ευελπιστώ να μην την αποκτήσω σύντομα. Αυτή η λογική που ξαφνικά σε κάνει σοβαρό, μετρημένο και εν πάση περιπτώσει καθιστά ακατάλληλο τον άλλο. Αλλά τελικά ούτε κι εγώ ξέρω τι μετράει πιο πολύ, ο έρωτας ή η σιγουριά; Κι ας μη το μάθω! Σημασία έχει η ευτυχία, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι. Άλλοι την αναζητούν σε σωστό και άλλοι σε λάθος μέρος! Η παγίδα είναι όταν προσπαθούν άλλοι να στην υποδείξουν!

Και συνεχίζοντας με τα happy end και τα πάντα μαζί βρήκα άλλον ένα λόγο που οι άνθρωποι τελευταία πάνε συναισθηματικά (κι όχι απαραίτητα ερωτικά) κατά διαόλου! Απλά σκεφτείτε μια συνηθισμένη σαπουνόπερα και μεταφέρετε την στην πραγματικότητα. Όλοι μπλέκουν μεταξύ τους, ο ένας ζηλεύει τον άλλο, ίντριγκες, δολοπλοκίες, ψυχώσεις... Οι άνθρωποι πια είναι της νοοτροπίας να σου φάνε την μπουκιά από το στόμα και ο θάνατός σου η ζωή μου. Και μετά παραπονιούνται ότι δεν είναι ευτυχισμένοι και ευχαριστημένοι. Πώς να είσαι ευχαριστημένος αν το μόνο που σε νοιάζει είναι βγάλεις το μάτι του άλλου αντί να κοιτάξεις τον εαυτό σου; Και όπως έχω ξαναπεί η δυστυχία του άλλου είναι σίγουρο πως δεν θα οδηγήσει σε δικιά σου ευτυχία. 

Και επί του θέματος κανείς δεν ερωτεύτηκε με το ζόρι. Είτε σε θέλει είτε όχι. Μπορεί να είναι και για καλό. Το θέμα είναι ότι μονόπλευρος μεγάλος έρωτας δεν υπάρχει. Άρα ποιο το νόημα να καταντάς κουραστικός; Γιατί σ' αυτή την περίπτωση τις περισσότερες φορές ο επιμένων δεν νικά. Άρα γιατί να χαλιέσαι προσπαθώντας να βγάλεις τον άλλο απ' τη μέση; Και πέρα από το ότι χαλάς τη ζαχαρένια σου  χωρίς αποτέλεσμα αποκτάς μια κατά τη γνώμη μου αναξιοπρεπή και ανήθικη συμπεριφορά. Άρα κακό στον εαυτό σου κάνεις. Χάνεις χρόνο και από ουσία τίποτα! 

Να γιατί οι άνθρωποι είναι κενοί συναισθηματικά και γιατί δεν ευδοκιμούν οι έρωτες. Το πρώτο γιατί για τους δικού του ο καθένας λόγους αντί να φτιάξει τη δική του τη ζωή κοιτάει να χαλάσει τη ζωή των άλλων και το δεύτερο γιατί πολύ απλά πάντα υπάρχουν καλοθελητές να σου χαλάσουν τον "μεγάλο" σου έρωτα. Βέβαια θα μου πεις αχ και να ήταν μόνο αυτό. Όχι βέβαια. Υπάρχουν και τα "εκ των έσω" προβλήματα. 

Μα στην παρούσα φάση με απασχολούν οι άνθρωποι συν του ότι μιλάμε για μια "ιδανική" σχέση. Κακά τα ψέματα ο περίγυρος παίζει μεγάλο ρόλο και ταυτόχρονα είναι ο πιο χαζός λόγος να κάνεις πίσω σ' αυτό που θες ή ακόμα και να το χαλάσεις. Ας φας τα μούτρα σου, αρκεί να έχεις συνείδηση του τι κάνεις. Γιατί ο έβδομος ουρανός καλώς ή κακώς δεν είναι πάντα το πιο ασφαλές σημείο! 

Με άλλα λόγια ερωτεύσου αλλά με το μυαλό μέσα στο κεφάλι σου. Κοίτα την ευτυχία σου χωρίς να εποφθαλμιάς αυτή των άλλων. Μην καταντάς τη ζωή σου σαπουνόπερα και βγάλε απ' το μυαλό σου τις δολοπλοκίες και τα μεγαλεπήβολα σχέδια κατατρόπωσης του "εχθρού". Απλά βρες και ζήσε τον πραγματικά μεγάλο σου έρωτα! Και πού ξέρεις ίσως κρατήσει και για πάντα! Κι αν όχι τουλάχιστον ξέρεις ότι τον έζησες! Ούτως ή άλλως δεν περιμένεις να δεις το τέλος για να πεις ότι ένας έρωτας είναι δυνατός!

Σημασία έχει το ταξίδι!