Ένα Χρυσό κλουβί με διαμαντένιες αλυσίδες (!)
Κάποτε μου είχαν πει πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε σαν τα καναρίνια που ζούνε στο κλουβί. Γεννιόμαστε στο κλουβί, ζούμε στο κλουβί. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι υπάρχει ζωή κι έξω από αυτό αλλά οι πιο πολλοί φοβούνται να τη ζήσουν.
Όλοι μας γνωρίζουμε πώς να σπάσουμε τις αλυσίδες, να ανοίξουμε την πόρτα του και να πετάξουμε μακριά. Μα λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να το κάνουν και ακόμα λιγότεροι αυτοί που τα καταφέρνουν!
Είναι όμορφα μέσα στο χρυσό κλουβί μας, σχεδόν ιδανικά. Έτσι νομίζουμε. Εκεί μέσα ζούμε, αγαπάμε και τελικά πεθαίνουμε για να ζήσουμε και την επόμενη ζωή μας πάλι μέσα σε ένα τέτοιο κλουβί. Και ο κύκλος δεν τελειώνει ποτέ.
Μα πώς να είναι η ζωή έξω από αυτά τα χρυσά κάγκελα; Πώς νιώθεις χωρίς τις αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια σου που σε κρατούν κολλημένο στο έδαφος; Πώς είναι να πετάς; Ας ανοίξουμε λοιπόν την πόρτα κι ας το μάθουμε! Μπορούμε όλοι να δούμε τι γίνεται εκεί έξω! 
μα ακόμα και σε αυτό το κλουβί πλέον τίποτα δεν είναι ιδανικό, τίποτα δεν είναι ονειρικά πλασμένο..
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλει θάρρος και τόλμη να βγείς απο το κλουβί ακόμα και όταν το έξω φαντάζει ακόμα πιο δύσκολο...
σοφή η ανάρτηση σου.. αλλά δύσκολη στην πράξη..
ας το προσπαθήσουμε τουλάχιστον.. ακόμα κι αν τσακιστούμε κάτι θα έχουμε μάθει!
μηπως στο εχει πει ενας καθηγητης θρησκευτικων?ισχυει τελικα και ολοι μας το θυμομαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγικό είναι οτι η πόρτα είναι ανοιχτή και δεν τολμάμε να βγούμε.
Κάποιοι έχουν μάθει οτι πρέπει να ζουν μες το κλουβί για να επιβιώσουν.
Κάποιοι κάθονται γιατί έχει τζάμπα τροφή και νερό.
Κάποιοι γιατί είναι ευχαριστημένοι εκεί μέσα.
Και κάποιοι γιατί δεν βλέπουν καν το κλουβί που τους περιβάλλει και νομίζουν πως πετούν ελευθεροι.
Α! Είναι και μερικοί που βγήκαν αλλά μπήκαν σε ένα άλλο κλουβί...
Κι είναι και κάποιοι που με τα φτερά τους λιώνουν όλων των ειδών τα μέταλλα. Κι αυτά ρευστοποιούνται.
Γίνονται θάλασσα....
@next_day
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα που αξίζει δεν είναι εύκολο! Και η ελευθερία της ψυχής μας αξίζει πολλά!
Τα φιλιά μου!
@vasilikoula
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσχύει και ήμουν σίγουρη πως θα το θυμόσουν κι εσύ!
Βγαίνοντας εκεί "έξω" συνειδητοποιείς πως όλα είναι μια χρυσή φυλακή που άλλοι σε έχουν πετάξει μέσα! Μα σου έχουν δώσει τα κλειδιά στο χέρι! Εσύ αποφασίζεις για την ελευθερία σου!
Φιλάκια!
@AnD
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ακριβώς ό,τι σκεφτόμουν αυτά που γράφεις!
Οι διάφοροι τύποι ανθρώπων μέσα στην καθημερινή προσωπική μας φυλακή! Οι "δειλοί", οι βολεμένοι, αυτοί που αρνούνται την αλήθεια, οι απογοητευμένοι και τελικά οι δυνατοί. Μπορεί να πέρασαν από όλες τις προηγούμενες φάσεις αλλά πλέον μπούχτισαν στη μιζέρια της χρυσής φυλακής και αποφάσισαν να αφήσουν την ψυχή τους ελεύθερη να πετάξει μακριά από κάθε είδους "κάγκελα".
Τα φιλιά μου!
εγω νομιζω πως οι περισσοτεροι δεν ξερουν καν οτι ζουν μεσα σε ενα κλουβι! δεν ξερουν καν τι ειναι αυτο!σε μερικους το λες και δεν το πιστευουν αλλα ισως να μην θελουν! ειναι καλο εστω αρχικα να το συνειδητοποιησουμε και να προσπαθησουμε να βγουμε απο αυτο.μακαρι να τα καταφερουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@maria
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαράκι μου πραγματικά δεν θέλω να το πιστέψω... Νομίζω πως είναι άρνηση της αλήθειας και όχι άγνοια! Όλοι βαθιά μέσα τους το γνωρίζουν ότι το "κλουβί" υπάρχει! Μπορεί υποσυνείδητα μα το ξέρουν!
Φιλάκια!
πολυ ομορφο κειμενο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλο κι αληθινο!!
συνεχισε ετσι!!!
@Έλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Έλη μου! Καλώς σε βρήκα και καλώς όρισες!
Πολλά φιλιά! :)
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένα μας χτίζει το κλουβί του όπως τον βολεύει..η πραγματικότητα είναι όποιος καταφέρει και πετάξει με όποιο κι αν είναι το τίμημα..θα βρει την ελευθερία της ψυχής του και τότε την αληθινή πραγματικότητα..
Έχω κάτι για σένα στη γειτονιά μου.. :)
@Georgia
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλες φορές το χτίζουμε εμείς. Άλλες φορές άλλοι. Μα πάντα είναι οδυνηρή η έξοδος μετά από τόση προστασία!
Καλημέρα!
...μπορούμε όλοι μας και πραγματικά αξίζει το κόπο...
ΑπάντησηΔιαγραφή