"Ο μικρός μου πρίγκιπας!"

Ίσως να είμαι ένα λουλούδι του πλανήτη του και να είμαι μοναδική στον κόσμο γι' αυτόν, να μ' αγαπάει και να με προστατεύει. 

Πάντως εγώ τον έχω "εξημερώσει" τον "μικρό μου πρίγκιπα", τον έχω τραβήξει κοντά μου και τον έχω αγαπήσει. 

Τον έχω να κοιμάται μέσα στην αγκαλιά μου και είναι η στιγμή που νιώθω να κρατάω το πιο εύθραυστο πράγμα στον κόσμο και είμαι υπεύθυνη γι' αυτό. 

Τον κοιτάζω να είναι τόσο μικρός και ευάλωτος. 

Με κάνει να θέλω να κλάψω από ευτυχία που είναι δικός μου.

Υπάρχουν φορές που νιώθουμε την ανάγκη να γινόμαστε μικροί και να βλέπουμε τους άλλους θεόρατους να μας προστατεύουν. 

Άλλες πάλι συμβαίνει το αντίθετο. 

Γινόμαστε τεράστιοι για να φυλάξουμε αυτό που βλέπουμε μικρό κι αδύναμο μπροστά μας. 

Είναι η ανάγκη της προστασίας που τη γεννά το είναι μας.

Αυτή την ανάγκη της προστασίας μου γεννά την ώρα που κοιμάται. 

Ό,τι πιο όμορφο έχει καθρεφτιστεί ποτέ στα μάτια μου. 

Και νιώθω αληθινά ευτυχισμένη που το κρατάω. 

Χαμογελάω! 

Μα στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω το φόβο πως θα χαθεί. 

Κι αυτό με κάνει να θέλω να τον προστατέψω ακόμα πιο πολύ.

Η ευτυχία πολλές φορές γεννά και θρέφει το φόβο. 

Εσύ απλά αρκεί να μην τον αφήσεις να την σκεπάσει. 

Γιατί μια στιγμή πραγματικής ευτυχίας αν το θες είναι ικανή να ξεπεράσει όλους σου τους φόβους.

Και συνεχίζω να τον κοιτάζω χωρίς να ξέρω αν αυτό που μ' αρέσει και με συγκινεί το βλέπω με τα μάτια ή με την καρδιά μου. 

Όπως και να 'χει όμως λατρεύω να τον κοιτάζω και απλά δακρύζω από χαρά που είναι στα χέρια μου. 

Κι όλα αυτά γιατί απλά είναι ο "μικρός πρίγκιπας" που περίμενα και τελικά ήρθε!
(Και γιατί είναι άδικο να γράφεις για όλα τα υπόλοιπα και να ξεχνάς αυτό που σου δίνει την πραγματική έμπνευση!)