Η επιστροφή... (πριν τη φυγή!)

Φοβάμαι τους αποχωρισμούς! Φοβάμαι τις φυγές! Κι έτσι φτιάχνω στο μυαλό μου ιδανικές επιστροφές! Προετοιμάζομαι για κάθε ενδεχόμενο απώλειας και φυγής αλλά ο αποχωρισμός είναι το κομμάτι που προσπαθώ να αφαιρέσω από τη σκέψη μου. Σαν να μην υπάρχει! Έτσι πριν καλά καλά σκεφτώ πως φεύγεις σε βλέπω να έρχεσαι. 

Είναι σχεδόν τρελό αν το σκεφτείς! Σαν να σε διώχνω συνεχώς με το μυαλό μου μόνο και μόνο για να απαλύνω τον τρόμο σκεπτόμενη ότι επιστρέφεις... Σε διώχνω μόνο και μόνο για να γυρίσεις πίσω, για να μη φύγεις ποτέ! 

Είναι παρανοϊκό... Τη στιγμή μάλιστα που εγώ έχω φύγει! Μα είναι η κάθε στιγμή που μένω μόνη με τις σκέψεις μου τρομακτική. Οι ίδιες και οι ίδιες σκέψεις  με βασανίζουν και με τρομάζουν. Και συνεχίζω να σκέφτομαι επιστροφές. Και εξακολουθώ να μην αντέχω ούτε την ιδέα... Κι ούτε ξέρω αν θα συμβιβαστώ ποτέ με μια τέτοια πραγματικότητα ούτε αν τη δέχομαι. Και επιμένω να κλαίω!!!