Όταν ήμουν μικρή είχα ένα βιβλίο που διάβαζα και ξαναδιάβαζα και ποτέ δεν καταλάβαινα τη σημασία του. Ούτε που θυμάμαι πώς είχε βρεθεί στη βιβλιοθήκη μου. Ήταν μικρό και πολύ αλλόκοτο στα μάτια μου. Περίεργα συνδυασμένες μεταξύ τους εικόνες και το κείμενο δοσμένο σε στιχάκια δεν μου έλεγε τίποτα. Μου φαινόταν πολύ μπερδεμένο. Απλά το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα γιατί το έβρισκα ευχάριστο και χαριτωμένο. Κατά ένα περίεργο τρόπο με γοήτευε και με διασκέδαζε που ήταν όλα τόσο μπλεγμένα μεταξύ τους και μου άρεσε να χαζεύω τα αγγελάκια στις σελίδες του. Μα πάντα ανυπομονούσα να φτάσω στη τελευταία τους σελίδα για να τη διαβάσω.
Μεγαλώνοντας συνέχισα να το διαβάζω και άρχισα σταδιακά να βγάζω κάποιο νόημα. Και με γοήτευε περισσότερο και περισσότερο. Μέχρι και οι εικόνες είχαν μεγαλύτερη αξία με τον καιρό. Αλλά αν και έχω αρχίσει να καταλαβαίνω, ακόμα και τώρα, για να είμαι ειλικρινής τώρα περισσότερο, το διαβάζω με αγωνία για να φτάσω στην τελευταία του σελίδα και να διαβάσω αυτή την εδώ και χρόνια μαγική φράση:
"Κι εγώ θα σ' αγαπώ όσο πάει!!!"
η εικόνα γνωστή...το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει...η φράση....όλο το νόημα.....Καλησπέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω αυτο το παθαινα με τον μικρο πριγκιπα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαλια νομιζα πως ηταν ενα αγορακι με περιεργες ερωτησεις...
τα τελευταια χρονια που συνεχιζω να το διαβαζω,καταλαβαινω πως αν και μοιαζει τοσο παιδικο,περναει πολυ ωραιο μηνυμα ;)
καλο βραδυυυυ!!!
τα βιβλία ίδια με την ζωή μας.Ότι έχουν να μας πούν μας το κρατάνε για το τέλος.Όμως ποιός μπορεί να αδιαφορήσει για το ταξίδι που προηγείται του τέλους..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη ανάρτηση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μπορούσε να ακούσει κάποιος και το δικό μου "Κι εγώ θα σ'αγαπώ όσο πάει"
polu omorfo...
ΑπάντησηΔιαγραφή